وقتی موکت‌های یک هتل تبدیل به داستانی از زیبایی، هویت و احساس می‌شوند، پای هنر به معنای واقعی‌اش وسط است. محمد عاشوری، طراح و مدیر دپارتمان فوق‌تخصصی فرش‌های مهمان‌نوازی، در پروژه‌ای متفاوت برای هتل پارسیان آزادی، نشان داده که طراحی فراتر از زیباسازی فضاست—بلکه پل ارتباطی است میان فرهنگ و تجربه مهمان.
در این گفت‌وگوی خواندنی، از دلایل انتخاب نقش پرندگان گرفته تا فلسفه بافت گبه، عاشوری نگاهی نو به طراحی در صنعت هتلداری ارائه می‌دهد:
موکت به‌عنوان داستان‌گو
«فضا فقط یک ظرف فیزیکی نیست؛ محملی است برای تجربه، خاطره و فرهنگ. ما خواستیم هر قدم مهمان روی موکت، لمس روح هنر ایرانی باشد.»
چرا پرنده؟
«در هنر ایرانی، پرنده فقط زیبا نیست؛ نماد رهایی، صلح و تعالی است. حضورش در موکت، دعوتی است به آرامش.»
گبه در دل هتل لوکس؟
«بافت گبه، صمیمی و آشناست. با آوردن آن به فضاهای مدرن، گرما و اصالت را تزریق کردیم؛ مهمان ناخودآگاه احساس راحتی می‌کند.»
پاسخ به جهانی‌سازی بی‌هویت
«وقتی همه به سمت یکسان‌سازی می‌روند، طراحی بومی برگ برنده است. چرا یک هتل ایرانی باید شبیه هتل زوریخ باشد؟ اینجا ایران است!»
توصیه به مدیران هتل
«جسارت بازگشت به ریشه‌ها را داشته باشید. طراحی خوب فقط چشم‌نواز نیست—دل‌نواز هم باید باشد.»
هزینه یا سرمایه‌گذاری؟
«طراحی سفارشی، هزینه نیست؛ سرمایه‌گذاری بر تجربه مهمان و برندینگ هتل است. آنچه ماندگار می‌شود، حس متفاوتی است که مهمان با خود می‌برد.»
اگر دغدغه شما طراحی فضاهای باهویت در صنعت هتلداری است، این مصاحبه را از دست ندهید. طراحی خوب، گفت‌وگوی خاموشی‌ست بین فضا و مهمان؛ گفت‌وگویی که محمد عاشوری استادانه آن را به تصویر کشیده است.
انگلیسی
